|
Nationality*
Maria Iotova self-translated from Greek by the poet I am, you are, he/she/it is, we are, you are, they are the verb of existence the first of the Greek language. At the age of four, I learned to say it, a little later, I learned to write it, correctly. I taught it to my mother too epsilon iota is [i:], alpha iota is [ε]. But it was never truly my own. An existence — my existence — borrowed. Greek. Am I? Black. You are. Was I a tightrope walker, I would have confidence in my steps. One, two, three -- applause. But I am black, a good student, I play the piano. Minus one, minus two, minus three -- footsteps. Where are you from? I am Greek. You don't believe you just said that, you are not allowed to believe that. But you are black but you have a foreign name but you were not born here. Aah, you were born here but your parents were not. So, what are you? Tell me, you scare me, I don't understand I'm afraid (of you). What do you want me to be? I will believe in whatever you want to make myself familiar to you. Please, hear me out; I am an idea. You speak Greek very well. I am Greek. What did you say? I am sorry... I mean... nothing, forget it. I am not Greek, will my children grow up Greek? Tell me that, will you let them grow up Greek? They will have an ID card, you must be grateful but their ancestors will be Others, can't you see? Nationality — from the genes. Citizenship — subject to authority. Don't we have democracy here? Ethnicity, allegiance. They see me deeply, they project my future or they don't see me at all, they disregard me. How many years have you been here? Thirty-five. You speak Greek very well. To bow my head not to bother to think silently not to be misunderstood. But in my dream, your rules have no bearing. He, she, it is. I am! Who am I? *The Greek language has two terms—ithageneia (ιθαγένεια) and ipikootita (υπηκοότητα)—which can be translated into English as nationality and citizenship, respectively. The former term derives from the words “ιθύς + γένος,” meaning “directly from the genus” while ipikootita has historical ties to the Greek monarchy and originates from the verb “to obey.” Despite the semantic difference between these terms, both essentially denote the same legal status, with ithageneia serving as the official designation for citizenship in Greece. Nonetheless, there persists a widespread misconception that distinguishes between civic citizenship (ipikootita) as attainable, and ethnic citizenship (ithageneia) as “the ethnocultural content of Greek national identity”, and therefore unattainable. |
Ιθαγένεια
Μαρία Ιότοβα Εγώ είμαι, εσύ είσαι, αυτός/αυτή/αυτό είναι, εμείς είμαστε, εσείς είστε, αυτοί είναι το ρήμα της ύπαρξης το πρώτο της ελληνικής γλώσσας. Τεσσάρων χρονών έμαθα να το λέω, λίγο αργότερα έμαθα και να το γράφω, σωστά. Το δίδαξα και στη μητέρα μου έψιλον ιώτα είναι [i:], άλφα ιώτα είναι [ε]. Μα δε το ένιωσα ποτέ δικό μου. Ένα “είναι” — το δικό μου είναι — δανεικό. Έλληνας. Είμαι; Μαύρος. Είσαι. Σχοινοβάτης να ήμουν, θα είχα σιγουριά στα βήματα μου. Ένα, δύο, τρία — χειροκροτήματα. Αλλά είμαι μαύρος, καλός μαθητής, παίζω και πιάνο. Μείον ένα, μείον δύο, μείον τρία — ποδοπατήματα. Από πού είσαι; Είμαι Έλληνας. Δεν το πιστεύεις, δε σου επιτρέπεται. Μα είσαι μαύρος μα έχεις ξένο όνομα μα δε γεννήθηκες εδώ. Ααα, εδώ γεννήθηκες αλλά οι γονείς σου όχι. Άρα, τί είσαι; Πες μου, με τρομάζεις, δε καταλαβαίνω (σε) φοβάμαι. Τί θέλεις να είμαι; Θα πιστεψω σε ό,τι θέλεις για να σου γίνω οικείος. Άκουσέ με, είμαι μια ιδέα. Μιλάς πολύ καλά Eλληνικά. Έλληνας είμαι. Πώς είπες; Συγγνώμη... δηλαδή... τίποτα, άστο. Δεν είμαι Έλληνας, τα παιδιά μου θα γίνουν; Αυτό πείτε μου, θα τα αφήσετε να γίνουν; Θα έχουν ταυτότητα, να είσαι ευγνώμων αλλά οι πρόγονοί τους θα είναι Άλλοι, δεν το βλέπεις; Γένος, ιθαγένεια. Υπηκοότητα, υποκείμενος στην εξουσία. Δημοκρατία δεν έχουμε εδώ; Εθνικότητα, υπηκοότητα. Με βλέπουν βαθιά, με προ-βλέπουν ή δε με βλέπουν καθόλου, με παρα-βλέπουν. Πόσα χρόνια είσαι εδώ; Τριάντα-πέντε. Μιλάς πολύ καλά Ελληνικά. Να σκύψω το κεφάλι να μην ενοχλώ να σκεφτώ σιωπηλά να μην παρερμηνευτώ. Αλλά στο όνειρο μου, δε ζω με το δικό σου είναι. Αυτός, αυτή, αυτό είναι. Εγώ είμαι! Ποιος είμαι; |
Poet's note: This poem was inspired by one of my interlocutors, who contributed to my master’s thesis, researching the ways in which Greece’s ever-changing citizenship policies and procedures impact individuals of migrant origin.
Maria Iotova is a writer and editor for the development sector. She holds two Masters; one in Journalism and the other in Refugee Studies. When Maria was four, her family migrated from Bulgaria to Greece. Ever since, she has lived and worked in six countries across Europe, Africa, and East Asia. Currently, she lives in the dynamic city of Thessaloniki, northern Greece.
Η Μαρία Ιότοβα είναι συντάκτρια και διορθώτρια κειμένων στον τομέα της ανάπτυξης. Έχει ένα μεταπτυχιακό στη Δημοσιογραφία και ένα στις Προσφυγικές Σπουδές. Όταν ήταν τεσσάρων χρονών, η οικογένεια της μετανάστευσε από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα. Από τότε, έχει ζήσει και εργαστεί σε έξι χώρες στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ανατολική Ασία. Σήμερα, ζει στη Θεσσαλονίκη.
Η Μαρία Ιότοβα είναι συντάκτρια και διορθώτρια κειμένων στον τομέα της ανάπτυξης. Έχει ένα μεταπτυχιακό στη Δημοσιογραφία και ένα στις Προσφυγικές Σπουδές. Όταν ήταν τεσσάρων χρονών, η οικογένεια της μετανάστευσε από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα. Από τότε, έχει ζήσει και εργαστεί σε έξι χώρες στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ανατολική Ασία. Σήμερα, ζει στη Θεσσαλονίκη.
|
supported by
|
awarded
|